Mythes over hoogbegaafdheid
Volgens de National Association for Gifted Children (NAGC), de grootste oudervereniging in de VS, is een hoogbegaafd persoon iemand die buitengewone prestaties levert, of het vermogen heeft die te leveren, op één of meer van de volgende gebieden:
– algemene intellectuele capaciteiten
– specifieke academische vaardigheden
– creatief denken
– leiderschapskwaliteiten
– beeldende en uitvoerende kunsten
Waarom is er zo weinig begrip voor hoogbegaafde kinderen en waarom komen de nodige veranderingen moeizaam van de grond? Dit vragen de schrijvers van het boek De begeleiding van hoogbegaafde kinderen (Webb. e.a. 2013) zich af.
Deze schrijvers denken dat dit vooral komt door hoe hoogbegaafde kinderen in de media worden neergezet. Zoals genieën of excentriekelingen, kinderen die op hun twaalfde al naar de universiteit gaan. Ook wordt er gedacht dat hoogbegaafde kinderen helemaal geen hulp nodig hebben. Als ze zo slim zijn, kunnen ze toch alles wel zelf zeker? En met hen gaat het toch altijd goed in het onderwijs? Niet dus….
Verschillende typen en niveaus
Deze mythes kunnen het leven van een hoogbegaafd kind erg lastig maken. Er zijn veel verschillende typen hoogbegaafde kinderen en ook verschillende niveaus van begaafdheid. De een is goed op één bepaald gebied, de ander op heel veel gebieden. Weer een ander heeft leerproblemen, heeft dyslexie of verschijnselen die passen bij autisme of adhd. Anderen lukt het gewoon mee te doen, al voelen ze zich toch heel hun leven op de een of andere manier niet verbonden en ‘anders’.
Logisch dat behoeften van deze kinderen vaak niet erkend worden, omdat deze mythes en het gebrek aan juiste informatie over hoogbegaafde kinderen zo wijdverspreid zijn.
Zijn er nog meer mythes over hoogbegaafde kinderen?
Ja zeker, hier volgt een lijst van de meest voorkomende mythes;
– Hoogbegaafde kinderen zijn meestal begaafd op alle studiegebieden
– Hoogbegaafdheid is volledig erfelijk
– Hoogbegaafdheid is uitsluitend een zaak van hard werken
– Alle kinderen zijn hoogbegaafd
– Kinderen worden hoogbegaafd omdat hun ouders ze ‘pushen’
– HB kinderen blinken later uit als volwassenen
– HB kinderen hebben zelden leerproblemen
– HB kinderen hebben niet in de gaten dat ze op de een of andere manier ‘anders’ zijn
– Als je hb kinderen vertelt dat ze veel talent hebben, worden het opscheppers
– De vermogens en talenten van hoogbegaafde kinderen zijn altijd in hun schoolprestaties terug te zien
– HB kinderen werken meestal gestructureerd en hebben goede studievaardigheden
– Hoogbegaafden ontwikkelen hun capaciteiten alleen ten volle als ze continu onder druk worden gezet
– De emotionele ontwikkeling van hoogbegaafde kinderen gaat gelijk op met hun intellectuele ontwikkeling
– Hoogbegaafde kinderen hebben zelfden emotionele of relationele problemen
– HB kinderen vinden het heel leuk om hun talenten en prestaties aan anderen te tonen
– Het talent en de hoge gevoeligheid van hb kinderen wordt door hun ouders, broers en zussen altijd gewaardeerd
– Het is makkelijker een hb kind op te voeden dan andere kinderen
– Ouders kunnen hoogbegaafdheid bij hun eigen kind niet vaststellen of herkennen
– Leraren en hulpverleners weten precies hoe ze met hb kinderen moeten werken
Voor de goede orde, bovenstaande rij opsommingen is dus NIET waar. Wil je meer te weten komen over hoogbegaafdheid? Blijf me dan volgen voor meer informatie op sociale media en er komen meer blogs aan.
Stelling: Het HB-kind bestaat niet. Er bestaat wel een HB-ouder of een niet-HB-ouder met een HB-kind. Het gaat om de relatie van het HB-kind tot de wel/niet HB-ouder. Het is meestal de ouder die vanuit deze relatie naar buiten treed als het fout dreigt te gaan in de ontwikkeling van het eigen kind.
Dank je voor je bericht. Ik zou het niet zo zwart wit zien. En waarom zou een Hb ouder wel bestaan en een Hb kind niet? Belangrijk is dat wanneer er zorgen zijn dat er breed wordt gekeken. Daarmee bedoel ik naar het gehele systeem (gezin, school, kind, andere omgevingen). Het is niet eenvoudig en altijd een puzzel welke je samen aangaat.